تاریخچه پیدایش شلوار در خارج از ایران

قدیمی ترین شلوار شناسایی شده در خارج از ایران به قرن دهم تا سیزدهم قبل از میلاد برمی گردد که برای اولین بار در چین غربی و در منطقه ی سین کیانگ شناسایی شده است که از جنس پشم بوده و دارای فرمی راسته و با فاقی گشاد بوده که در این منطقه هم به تقلید از ایرانیان نیز احتمالا برای سوارکاری از آن استفاده می شده است. قدمت این شلوار به سه هزار سال پیش میرسد که در گورستانی واقع در غرب چین پیدا شده است. در این منطقه به دلیل داشتن آب و هوایی خشک، اجساد و پوشاکی هنوز نیمه سالم موجود هستند. این شلوار هم اکنون در یکی از موزه های چین می باشد.

 

 

 

 

شلوار در اروپا

 

در منطقه اروپا هم نیز در قرون وسطی اکثر مردان از شلوار استفاده می کردند. در آن زمان، مردان ایتالیا ای از نوعی جوراب شلواری استفاده می کردند که در بالا با کمربند و از زانو به پایین، یا بند جوراب به صورت ضربدری بسته می شد.

 در ابتدا در غرب این پوشش را مخصوص بربرها یا وحشی ها می دانستند و آنها را مورد تمسخر می گرفتند. در یونان به آنها لقب ” Thulakos” به معنی کیسه یا گونی داده بودند.

در منطقه اروپای شمالی، مردان برای حفاظت و مقابله با سرما از نوعی شلوار تنگ که به قواره اندام دوخته شده بود، استفاده کردند.

 

مدل شلوارها در اسکاتلند

 

در همان زمان و دوران، استفاده از شلوارک و دامن اسکاتلندی نیز در بسیار از مناطق با فرهنگهای مختلف رواج پیدا کرد.

در اوایل دوران مدرن در اروپا، مردان سطح بالای جامعه از شلوار مدل « بریچ» استفاده می کردند.

در اواخر قرن پانزدهم و شانزدهم قرن میلادی مدل شلوارها دچار تغییر اندکی شدند. شلوار در قسمت بالای زانو و رانها حجیم تر و به عبارتی پف تر و در قسمت پایی زانو یا قوزک پا تنگ تر می شد. قسمتهای پف دار دارای چندین چاک بودند که در  زیر آن پارچه های رنگی استفاده می کردند.

 

 

مدل شلوار در اسپانیا

 

در منطقه اسپانیا این شلوارها دارای پف کمتری بودند. در فرانسه پفهای این نوع شلوار به صورت افقی و در انگلستان از دو مدل استفاده می کردند.

مدلهای خیلی پف دار به Full slop و مدلهای با پف کمتر و کم لایی Spanish slop معروف بودند.

در قرن هفدهم شلوارهای راسته که در پایین آن یک دسته روبان برای بستن در قوزک پا استفاده می شد، ترند شد. در اروپا این نوع شلوارها در واقع زیر دامنی بودند.

 

 

 

 

 

نوع پوشش شلوار در قرن هجدهم

 

در قرن هجدهم مدل دیگری از شلوار روی کار آمد. مدل این شلوارها تنگ و تا بالای زانوها به وسیله دکمه یا سگک بسته می شد و کناره های آن توسط دکمه به هم وصل می شد. همراه با این شلوار جورابی از جنس ابریشم پوشیده می شد.

در این مدل شلوار، شمار جیبها گاهی به بیشتر از هشت جیب میرسید. در این زمان در اروپا، سوارکاری در بین زنان و مردان محبوبیت زیادی داشت. در همین زمان بود که استفاده از شلوار در بین زنان، رواج یافت. اما برای جلوگیری از دیده شدن شلوار، زنان  روی شلوار خود دامن می پوشیدند. در این مدل شلوار زنانه، چین های در قسمت مچ پای آنها بود و معمولا در اروپا فقط دختران جوانان و در آمریکا زنان و کودکان نیز از آن استفاده می کردند.

 

 

شلوار در قرن نوزدهم

در اوایل قرن نوزدهم شلوار مردان تنگ و گاهی با یک بند چرمی از زیر کفش عبور می کرد تا شلوار به صورت تخت و صاف روی پا قرار بگیرد. در این قرن، پسر ارشد ملکه ویکتوریا نقش بسیار مهمی در معرفی و پوشیدن شلوارهایی به مدل شلوارهای امروزی داشت. ادوارد هفتم برای اولین بار شلوارهایی که در پشت و جلو، خط اتو داشتند و در قسمت کمر بوسیله دکمه بسته شده بودند را پوشید و در واقع ترند کرد. در آن زمان در رنگ بندی شلوارها از رنگهای خنثی استفاده میکردند.

 

 

پیدایش شلوار در استایل زنانه

خانم امیلیا بلومر در سال 1851 با استایل خود باعث تغییر شگرفی در عرصه مد و پوشاک زنانه شد. وی با پوشیدن شلوار گشاد شرقی با پیراهن و یا دامنی کوتاه استایل زنان آن دوره را دچار تغییر بزرگی کرد.

 

بعد از آن بیشتر زنان از این نوع شلوار در مواقع تفریح و گردش استفاده می کردند. با تمامی این اتفاقات، تا اواخر قرن نوزدهم هنوز شلوار جز لباس های اصلی زنان به شمار نمی آمد. حتی در بعضی از جوامع پوشیدن شلوار برای زنان ممنوع بود.

 

 

 

 

پیدایش شلوار جین

در این دوره از شلوار جین فقط در مواقع کار استفاده می شدو شلوار جین جز لباس کار محسوب می شد. در اواخر قرن بیستم اتفاق بزرگی در سبک های شلوار افتاد و در واقع شلوار جز جدانشدنی پوشاک کلاسیک شد. در این دوره مدلهای زیادی از شلوار از جمله شلوارهای کوتاه و بلند، شلوارهای دم پا تنگ، شلوار دم پا گشاد زنانه و مردانه و شلوارهایی که بالا تنه گشاد دارند، ترند شدند.

 

تاریخچه پیدایش شلوار در خارج از ایران

قدیمی ترین شلوار شناسایی شده در خارج از ایران به قرن دهم تا سیزدهم قبل از میلاد برمی گردد که برای اولین بار در چین غربی و در منطقه ی سین کیانگ شناسایی شده است که از جنس پشم بوده و دارای فرمی راسته و با فاقی گشاد بوده که در این منطقه هم به تقلید از ایرانیان نیز احتمالا برای سوارکاری از آن استفاده می شده است. قدمت این شلوار به سه هزار سال پیش میرسد که در گورستانی واقع در غرب چین پیدا شده است. در این منطقه به دلیل داشتن آب و هوایی خشک، اجساد و پوشاکی هنوز نیمه سالم موجود هستند. این شلوار هم اکنون در یکی از موزه های چین می باشد.